ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ Ν. ΑΜΕΡΙΚΗΣ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ)

PONAANT  ΝΤΕ ΚΑΡΒΑΛΙΟ

Λυρικός ποιητής (1893-1935). Θιασώτης του παρνασσισμοΰ, δημοσίευσε πέντε ποιητικές συλλογές. Από αυτές, η γνωστότερη τιτλοφορείται «'Ολόκληρη η Αμερική». Ό Καρβάλιο σκοτώθηκε σέ αυτοκινητικό δυστύχημα.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Κοίταξε πρώτα τη ζωή με προσοχή, με αγάπη,

έτσι όπως κάνουν όσοι γυρεύουν να μαντέψουν...

Κοίταξε την κατάματα, γελώντας και δακρύζοντας

κι ύστερα την καρδιά σου άφησε να μιλήσει.

(Μετάφρ. Γ. Δ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΛΔΗ)

Β1ΝΙΚΙΟΥΣ ΝΤΕ ΜΟΡΑΕΣ

Ποιητής και Θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1913. Είναι κυρίως γνωστός από το θεατρικό του έργο «Όρφέο Νέγκρο» (Μαύρος Όρφέας) που γυρίστηκε και κινηματογραφική ταινία. Ό Μοράες έχει εκδώσει 8 ποιητικές συλλογές.

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Να μη με θάψετε στη γη. Στη φωτιά να με ρίξετε!

Στις φλόγες να τελειώσει ο ποιητής που καίγονταν

μια ολόκληρη ζωή.

Να σπειρωθεί τω σώμα μου σε τελευταίο ένα σπασμό.

Δε θέλω να με κλείσετε σε φέρετρο!-

Στη φωτιά να με ρίξετε. Κ' οι φλόγες 

να με σηκώνουνε ψηλά

τον ποιητή, πού αγάπησε παράφορα τη γη

και δεν μπορεί

νι γίνει αιχμάλωτος της.

Να φέρνω βόλτα τη φωτιά

και να πετώ μέ τά δικά της τά φτερά.

Πόδια και χέρια να μου καίει

και το γλυκό μεδούλι από τα κόκαλα.

Να ξεμουδιάσει το κορμί μου, το παγωμένο από τον Χάροντα

 κι ολόκληρο να λαμπαδιάσει σαν το λιανό το ξεροκλάδι!

Όχι στη γη, μα στη φωτιά να με πετάξετε

και στους ανέμους να σκορπίσετε τη στάχτη μου.

'Αόρατη να τη σηκώσουνε ψηλά

και να την πάν μακριά κατά τη θάλασσα,

τή θάλασσα τη λεύτερη κι ακύμαντη

των παιδικών μου χρόνων.

(Μετάφρ. Γ. Δ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΛΔΗ)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ (Απόσπασμα)

Γι' αύτό είμαστε πλασμένοι:

 Νά θυμόμαστε και να μας θυμούνται

 Να κλαίμε και να κάνουμε να κλαίνε

Και τούς νεκρούς μας να ενταφιάζουμε –

Γι' αυτό έχουμε μακριά τα μπράτσα: για τους χωρισμούς.

Χέρια για να κρατούμε ότι προσφέρεται

Και νύχια για να σκάβουμε τη γης.

Τέτοια θα ‘ναι η ζωή μας:

Ένα δείλι που πρέπει να ξεχάσουμε

 Ένα αστέρι που σβήνει στο σκοτάδι

Ένας δρόμος που διαβαίνει από δυο τάφους –

 Γι' αυτό κι όσοι περνούν από κοντά τους

Λαφριά κι αμίλητοι ας το κάνουν μην ταράξου

Τη νύχτα που κοιμάται στη σιωπή της.

Πολλά δεν έχουμε να πούμε:

Ένα τραγούδι πάνω σε μια κούνια

Μία προσευχή γι' αυτούς που δε γυρνούνε –

Ίσως αγάπης ένα στίχο –

Πρώτη προσπάθεια μετουσίωσης

Με την ελπίδα σ' ένα θαύμα.

 (Μετάφρ. Γ. Δ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΛΔΗ)

ΑΝΤΑΛΤΖΙΣΑ ΝΕΡΥ

Σύγχρονη ποιήτρια. Γεννήθηκε τό 1905. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές. Διακρίνεται γιά τήν πλούσια              γλώσσα της και τήν αχαλίνωτη φαντασία της.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ

"Ήθελα να ‘μουν κοντά σου όταν βρισκόσουν ακόμα στου θεού τη σκέψη.

Όταν ή μάνα σου σε κοιλοπονούσε και σ' έθρεφε μι τη ζωή της.

Ήθελα να ‘μουν κοντά σου όταν για πρώτη φορά ξεχώρισες

μορφές, χρώματα, ήχους,

στο πρώτο σου δάκρυ, στην πρώτη χαρά σου. 'Ήθελα νάμουν κοντά σου

 τα χρόνια τα παιδικά σου, να βλέπω τό κορμί σου ν' αλλάζει,

και στα μαγιάπριλά σου,

όταν πρωτοσκιρτήσαν μέσα σου τα παιδογόνα σου κύτταρα.

Στο πρώτο σου κοκκίνισμα, στο πρώτο σου χάδι.

Μαζί σου ήθελα να ‘μαι τη νύχτα της πρώτης αγάπης σου,

όταν μιαν άλλη γυναίκα γνώρισες

κ' είχες στη σκέψη τό πρώτο παιδί σου.

Κοντά σου ήθελα να ‘μαι την ώρα που η ψυχή σου θα φεύγει,

την ώρα που θα λειώνουν το στόμα σου, το μυαλό σου, το φύλο σου   

για να μπορέσω νι μείνω μαζί σου στον κόσμο πού βρίσκεται πέρα,

πιο πέρ' από τό Διάστημα κι από το Χρόνο πιο πέρα..

(Μετάφρ. Γ. Δ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΛΔΗ)

ΡΕΝΑΤΑ ΠΑΛΛΟΤΙΝΙ

Σύγχρονη λυρική ποιήτρια. Ή ποίησή της διακρίνεται για τί λιτότητα των εκφραστικών της μέσων και γιέ τη διαύγεια του ύφους της. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σέ πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

'Έρχεται ο οίνος και σε πίνει,

έρχεται και σε τρώει το κρέας,

κι' όμως τη δίψα πάλι νοιώθεις

κι' όμως την πείνα πάλι νοιώθεις.

Έρχεται ο ήχος και σ' ακούει,

έρχεται σ' αγαπά η γυναίκα,

κι' όμως πώς είσαι μόνος νοιώθεις στη

μέση δράματος και δρόμου.

Έρχεται ο ύπνος και μιλάει,

η ζωή και τ' όνειρο σε κρύβουν.

Τάχα από πού θα σε οδήγηση;

Μείνε, δεν έχει άξια το πού!

(Μετάφρ. ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΛΝΘΗ)

 

ΟΝΕΣΤΑΛΝΤΟ  ΝΤΕ ΠΕΝΝΑΦΟΡΤ        

Πεζογράφος, ποιητής και Θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1902. Παραδοσιακός στά πρώτα του βήματα, ο Πενναφόρτ εξελίχτηκε σε ενόν από τους κορυφαίους πρωτοποριακούς ποιητές της Ν. Αμερικής.

ΚΑΜΠΑΡΕ

Τη νύχτα εκείνη που έφτασα

ειδή στη σάλα ένα τραπέζι

και τα δυο μάτια μιας γυναίκας.

Δοκίμασα νά πνίξω στο ποτήρι

τη θλίψη μου, δοκίμασα νά γίνω

ένας και γώ απ’  αυτούς πού έρχονται να γλεντήσουν

και πού γλεντούνε.

Πού μες τη γενική χαρά δεν κατσουφιάζουν,

δεν ψάχνουν για την ηδονή παρά τή βρίσκουν,

πλασμένοι καθώς είναι για να ζούνε.

"Ένας και γω απ' αυτούς που δε γυρεύουν

στου καθρέφτη το κρύσταλλο να βρούνε

-και στο θλιμμένο πρόσωπο τους-

το παιδάκι που ξέσπαγε σε κλάματα,

τότε πού τό χτυπούσαν, πάνε χρόνια.

Ένας και γώ απ' αυτούς που το ποτήρι τους

αδιάφορα κοιτάζουν και δε νοιάζονται

αν άδειο το κρατούν είτε γεμάτο.

Που βλέπουνε τον ουρανό

 να τον σκεπάζουν μαύρα σύννεφα

και δε φοβούνται τη φουρτούνα, σίγουροι

πώς το πολύ-πολύ μπορεί να βρέξει.

Πού δέ νογούν πόσο γελοίοι φαίνονται

-πίθηκοι πού χοροπηδούν –

σ’  αυτούς που δεν ακούν

τό σάλαγο της μπάντας.

Χύνεται η μουσική από το τρομπόνι

σαν το κρασί την πίστα πλημμυρίζοντας.

Κολνούν οί νότες στις γυμνόστηθες τουαλέτες

πού γίνονται σερμπέτι.

Πηγαινοέρχονταν τά πόδια.

άδειασαν άμετρες μποτίλιες

κι ανέβηκε το τσίπουρο στα μάτια.

Κόκκινα μάτια που μετρούσαν

μαστούς, γλουτούς, μονέδες

και στόματα πού δε χόρταιναν να ξεδιψούνε.

Όταν εγώ σηκώθηκα να φύγω

η σελήνη νανούριζε τη μέρα

πού μόλις είχε γεννηθεί,

νεκρή.

(Μετάφρ. Γ. Δ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΛΔΗ)