24 Μαΐ 2010

ΣΤΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ



στο βάθος ξεχωρίζει η θάλασσα
ένα γαλάζιο αστραφτερό κι απρόσιτο
μια δίψα
ψηλά στο μυστικό κελάρι τ' ουρανού
μπρούσκο εκλεκτό της μνήμης

στο βάθος ξεχωρίζει η θάλασσα
όπως γυναίκα σε φανταστική οθόνη
που ως αργά τη νύχτα μεταφράζει όνειρα
στη διάλεκτο της μοναξιάς

όσοι εδώ μέσα μπήκαν έφυγαν
άφησαν πίσω τα βιβλία τους, τις μουσικές
κάτι απ' το χνώτο τους
ένα αποτσίγαρο μες στον πηχτό ντελβέ

άφησαν πίσω τους κενό και αινίγματα
κάδρα που όρθια γέρνουν
χρώματα που θαμπώνουν μες στο φως
διπλό κρεβάτι για το αχ χωρίς το άγγιγμα
τον κούφιο ήχο του νερού στο μπάνιο
ένα λυγμό που δεν διαλύει
την πέτρα μέσα της

στο βάθος ξεχωρίζει η θάλασσα
σαν ποίημα που υπόσχεται το μακρινό ταξίδι
ή σαν ψυχή που πρόδωσε
αυτό το κάτι στη φωνή της
και τώρα πνίγεται μέσα στο καθημερινό της τίποτα
μέσα στην έπαρση και τη λαχτάρα της


Τόλης Νικηφόρου

Από τη συλλογή Το μυστικό αλφάβητο (2010)

4 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Σαν να ήσουν μαλωμένος με τη χίμαιρα...
σαν να ήθελες να αγγίξεις το σημάδι της κι αυτή δε σου το επέτρεπε...
κι έγραψες για τη Γυναίκα.. μέσα από τη θάλασσα..

Για τις αφίξεις, που έγιναν επιστροφες...

για τα υπάρχοντα μιας καρδιας που βιαστηκε να φύγει....

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Ένα διαμάντι και αυτή η συλλογή του Τόλη..
Υπέροχο και αυτό το ποίημα.
Καλημέρα Ανδρέα. .

Yiannis είπε...

Ο Τόλης είναι μεγάλος ποιητής.Καλό σου βράδυ Αντρέα.

Poet είπε...

Mόλις τώρα είδα την ανάρτησή σου, Ανδρέα, και σ' ευχαριστώ. Όπως κι εσάς, Κάκια, Έλενα και Γιάννη.

Από καιρό είναι κοινό μυστικό για ποια γυναίκα γράφτηκε αυτό το ποίημα (όπως και μερικά ακόμη της συλλογής). Είναι αναρτημένο εμφανώς σε δύο τουλάχιστον ιστότοπους/ιστολόγια και έχει σχολιαστεί. Να λοιπόν που έμεινε κάτι καλό από εκείνη την ιστορία.

Υπέροχη όπως πάντα η μουσική της Καραϊνδρου.