13 Νοε 2010
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΓΙΝΩ
Άσε με να γίνω
Άσε με να γίνω
μια φλόγα έρωτα
να φέγγω τα σκοτάδια σου,
φάρος στις θάλασσες
που απλώνεσαι
κι απάνεμο λιμάνι.
Άσε με να γίνω
πυξίδα στους λαβύρινθους
που χάνεσαι
ίσκιος να ξαποσταίνεις
στις περιπλανήσεις
της ψυχής.
Άσε με να γίνω
δίχτυ αγκαλιάς ατσάλινο
όταν ακροβατείς
στο σύρμα των ονείρων,
στο γλίστρημα να είμαι κει
να σβήνω εφιάλτες.
Ανδρέας Καρακόκκινος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Ανδρέα,
Ομολογώ πως το τελευταίο αυτό ποίημά σου ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη "έκπληξη", αυτή τη νύχτα του Σαββάτου.
Και μόνον ο τίτλος "Άσε με να γίνω", που επαναλαμβάνεται ως επωδός στην αρχή της κάθε στροφής, είναι ικανός να μας εισαγάγει σ' αυτό το "τοπίο" της άμετρης τρυφερότητας που κυριαρχεί σε ολόκληρο το ποίημα. Μιας τρυφερότητας που κλιμακώνεται, λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο. Μιας τρυφερότητας που έχει τη δύναμη να προκαλέσει μια βαθύτατη συγκίνηση, καθώς συνοδεύεται απ' αυτούς τους παλμούς της ικεσίας "Άσε με να γίνω...".
Η έννοια του φωτός (μια φλόγα έρωτα, να φέγγω, φάρος στις θάλασσες), που κυριαρχεί στην 1η στροφή, δεσπόζει -σαν φως της Αγάπης- απαρχής μέχρι τέλους.
Με εντυπωσίασαν: η "πυξίδα στους λαβύρινθους", ο "ίσκιος να ξαποσταίνεις" και το "δίχτυ αγκαλιάς ατσάλινο"...
Πρόκειται για ένα ακόμη εξαιρετικό σου ποίημα.
Συγχαρητήρια, Ανδρέα!
είναι λυγμός
είναι παράκληση
είναι το ξεγύμνωμα της ψυχής
από κάθε τι περιττό
αγάπη με ανιδιοτέλεια
ο απόλυτος ορισμός της αγάπης
την καλησπέρα μου
με θαυμασμό και εκτίμηση
Υ.Γ.
Όσο για το τραγούδι, δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο ποίημα θα μπορούσε να συνοδευθεί από καλύτερο άκουσμα...
Μια ονειρική, αλληλοσυμπληρούμενη ομορφιά!
Στην καταχνιά και την βαρβαρότητα των καιρών αυτή η σελίδα είναι ένα στοργικό καταφύγιο.
Καλημέρα Αντρέα!
"στο γλίστρημα να είμαι κει
να σβήνω εφιάλτες"
πολύ όμορφο...
καλημέρα Αντρέα
Γιόλα μου, σ ευχαριστώ για τα λόγια σου. Είναι αλήθεια ότι με διαβάζεις πέρα από τις λέξεις και τους στίχους.
Νέλλη μου τα λόγια σου νότες από γλυκιά μελωδία.
Πανδώρα μου είναι στην ίδια γειτονιά με το δικό σου καταφύγο.
Μέρη μου, χαίρομαι πάντα τα λόγια σου και τ αποτυπώματα σου.
Ικεσίας ανάθημα
η ΥΠΟΣΧΕΣΗ
αγωνίζεται, να φτάσει
στον ύψιστο Αποδέκτη......
Βωμός Θυσίας
ο ΙΚΕΤΗΣ
προσφέρει εαυτόν
καταφύγιο και προστασία......
Κι ο Έρωτας κρατά πάντα
ΣΤΑΘΕΡΟ
τον βορά και το νότο
της.....''πυξίδας''........
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ,
ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ 'ΔΙΝΑΝ
ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ,
ΓΙΑ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ
ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ.........
Καληνύχτα.....
(με ανάγκη και προσπάθεια
....προσανατολισμού...)....
Πολύ τρυφερό, πολύ δοτικό Ανδρέα..
Ευχαριστούμε. .
διαβάζοντας την ποίησή σου Ανδρέα, μου ήρθε αυθόρμητα η σκέψη το πόσο της ταιριάζει το Καρακόκκινος.
να είσαι καλά. να μας οδηγείς στα κόκκινα ποτάμια των συναισθημάτων μας...
Δημοσίευση σχολίου